Εφηβεία

Η εφηβική ηλικία του παιδιού είναι για τους γονείς η πιο προβληματική περίοδος της ζωής τους. Ενώ αισθάνονται ότι στην πραγματικότητα ένα έργο, το παιδί που δημιούργησαν φθάνει στην ολοκλήρωση του, αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα δυσκολίες για τις οποίες δεν είναι προετοιμασμένοι.

Όλοι γνωρίζουμε πως η εφηβεία προκαλεί ριζικές αλλαγές στον ψυχισμό του εφήβου και μεταβάλλει τη συμπεριφορά του. Βλέπουμε δηλαδή τους εφήβους να έχουν μια άστατη και απρόβλεπτη συμπεριφορά, ενώ συχνά ταλαντεύονται ανάμεσα σε ακραίες θέσεις. Η αναταραχή αυτή αποτελεί ένδειξη ότι η ανάπτυξη προχωρεί φυσιολογικά και είναι σημάδι υγείας.

Η αναστάτωση όμως της εφηβείας συχνά δεν είναι φανερή εξωτερικά γιατί ο έφηβος μπορεί να την αντιμετωπίζει μέσα από κάποιες δραστηριότητες, όπως είναι η συζήτηση και οι διάφορες σωματικές ασκήσεις. Έτσι η ασταθής ψυχική ισορροπία της εφηβείας βρίσκει προσωρινά προσαρμογή. Στις πιο σοβαρές επιπτώσεις η αναστάτωση δεν σβήνει γρήγορα, αλλά συνεχίζεται αμείωτη, θέτοντας τον έφηβο σε κίνδυνο εμφάνισης κλινικών καταστάσεων, όπως είναι η κατάθλιψη, η χρήση ουσιών (αλκοόλ, ναρκωτικά), οι απόπειρες αυτοκτονίας, η ψυχογενής ανορεξία κ.α.).

Συμπεραίνουμε λοιπόν, πως η εφηβεία είναι η ηλικία αναζήτησης ταυτότητας και αυτονομίας. Έτσι η στενή συναισθηματική σχέση που επικρατούσε μεταξύ γονέων και παιδιών στην παιδική ηλικία αλλάζει, επειδή συγκρούεται η ανάγκη του εφήβου να προσδιορίσει την προσωπική του ταυτότητα (να ανεξαρτητοποιηθεί)  με την επιθυμία του γονιού να συνεχίσει την καθοδήγηση.

Βλάχου Σωτηρία, τάξη Γ?