Ψεύτικοι ή αληθινοί οι φίλοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Μπορούμε να στηριχτούμε σ? αυτούς όταν τους έχουμε ανάγκη;

Ζούμε στην εποχή του τηλεφώνου, της τηλεόρασης και του υπολογιστή. Μια εποχή που χαρακτηρίζεται τόσο από την ευρεία χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών όσο και από τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας με σκοπό τη διευκόλυνση και την απλοποίηση της ζωής μας. Η νέα γενιά έχει προσαρμοστεί τόσο σ? αυτή την εποχή που δείχνει να έχει εθιστεί σ? αυτόν τον τρόπο ζωής.

Όλοι οι νέοι γνωρίζουν άπταιστα τη «γλώσσα» των υπολογιστών και έχουν εντάξει στην καθημερινότητα τους την τηλεόραση και το κινητό τηλέφωνο ως μέσα επικοινωνίας αλλά και ενημέρωσης. Λόγω της τεράστιας χρήσης αυτών των μηχανημάτων έχουν γίνει πολλές συζητήσεις και έρευνες σχετικά με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που έχουν.

Αρχικά ο υπολογιστής δίνει την ευκαιρία, μέσω των δικτύων κοινωνικής δικτύωσης όπως το facebook  ή το twitter, της εύκολης και ταχύτητας επικοινωνίας από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη. Επίσης, επιτρέπει σε όλα τα άτομα, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και χρώματος να εκφράζουν τις απόψεις, τα πιστεύω και τις ανησυχίες του  χωρίς να πρέπει να λογοδοτήσουν ή να συμφωνούν μεταξύ τους. Επιπλέον, αυτά τα μέσα είναι φορείς πληροφοριών και έχουν την ικανότητα τόσο να ενημερώνουν όσο και να ψυχαγωγούν τους χρήστες τους. Τέλος, μέσω του facebook και του twitter, άτομα που είναι εσωστρεφή και κλειστοί χαρακτήρες έχουν τη δυνατότητα να κοινωνικοποιηθούν, να γίνουν πιο εξωστρεφείς και να δείξουν κάποια στοιχεία του χαρακτήρα και της προσωπικότητας τους.

Από την άλλη πλευρά, υποστηρίζεται η άποψη ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κλείνουν τους ανθρώπους στον εαυτό τους και τους απομακρύνουν από το περιβάλλον και τον έξω κόσμο. Είναι γνωστό, επίσης, ότι ένα μεγάλο θεωρητικό πλεονέκτημα των μέσων αυτών είναι τελικά ψεύτικο και παραπλανητικό. Πολλοί άνθρωποι κυρίως νέοι ανοίγουν λογαριασμούς στο facebook πιστεύοντας πως θα αποκτήσουν περισσότερους φίλους και θα γίνουν κοινωνικά αποδεκτοί. Αυτό είναι  μια μεγάλη πλάνη μια μεγάλη απάτη. Οι δικτυακοί φίλοι σπάνια, έως και ποτέ, μπορούν να πάρουν θέση και να παίξουν καταλυτικό ρόλο σε θέματα συμπαράστασης και υποστήριξης όπως ένας πραγματικός φίλος. Δεν μπορούν να χαρούν μαζί μας και να μας «κρατάνε» το χέρι σε δύσκολες στιγμές. Δεν μπορούμε να στηριχτούμε σ΄ αυτούς όταν έχουμε ανάγκη και ούτε αυτοί μπορούν να μας αποτρέψουν από τα καθημερινά μας λάθη, από τα οποία μας προστατεύουν οι πραγματικοί μας φίλοι. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως η άμεση επικοινωνία, αυτή που γίνεται πρόσωπο με πρόσωπο, δεν αντικαθίσταται από καμία έμμεση επικοινωνία μέσω facebook ή μηνυμάτων.

Τέλος, πολλοί κίνδυνοι μπορεί να κρύβονται στο facebook τόσο από επιτήδειους που έχουν ως σκοπό την εκμετάλλευση και τη δημόσια προβολή  προσωπικών μας δεδομένων όσο και λόγω της ηλεκτρονικής βίας και του εκβιασμού, γεγονότα για τα οποία ακούμε καθημερινά πολλά περιστατικά.

Συνοψίζοντας, πιστεύω πως κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει και να απεξαρτηθεί πλήρως από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αφού είναι πλέον ενταγμένα στην καθημερινότητα μας, αλλά θεωρώ απαραίτητο να προτιμούμε και να επιλέγουμε να περνούμε όσο περισσότερο χρόνο μπορούμε με φίλους και με άτομα που νοιάζονται πραγματικά για εμάς, παρά να εθιζόμαστε και να σπαταλάμε χρόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Χατζή Ελένη, Γ? Τάξη

Τα παιδιά και η βία στην τηλεόραση

Τα σημερινά παιδιά παρακολουθούν τηλεόραση κατά μέσο όρο 3-4 ώρες καθημερινά. Η τηλεόραση μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη διαμόρφωση των ηθικών κανόνων και τη συμπεριφορά τους. Δυστυχώς, πολλά από τα σημερινά τηλεοπτικά προγράμματα είναι βίαια. Εξαιτίας αυτού, τα παιδιά μπορεί:

• Να «πάθουν ανοσία», να νιώθουν, δηλαδή τρόμο απέναντι στη βία.
• Να αρχίσουν σιγά-σιγά να αποδέχονται τη βία σαν τρόπο επίλυσης των προβλημάτων.
• Να μιμούνται τη βία που παρακολουθούν   που παρακολουθούν στη τηλεόραση.
• Να ταυτίζονται με συγκεκριμένη χαρακτήρες, θύματα ή θύτες.

Μερικές φορές η παρακολούθηση ενός και μόνο βίαιου προγράμματος μπορεί να αυξήσει την επιθετικότητα. Παιδιά με συναισθηματικά, συμπεριφορικά ή μαθησιακά προβλήματα μπορεί να επηρεαστούν ευκολότερα από τη βία στην τηλεόραση. Τα αποτελέσματα θα γίνουν αμέσως αντιληπτά στη συμπεριφορά του παιδιού ή μπορεί να έρθουν στην επιφάνεια μετά από χρόνια.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι τα βίαια κινούμενα σχέδια κάνουν καλό στα παιδιά. Διατυπώνουν την άποψη ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη από τη βίαιη ψυχαγωγία, για να μπορέσουν να εξερευνήσουν κάποια συναισθήματα τους που έχουν μάθει να αρνούνται, όπως είναι ο θυμός, η οργή και η έντονη επιθυμία για δύναμη και εξουσία. Οι επιστήμονες αυτοί υποστηρίζουν τη θεωρία της «δημιουργικής βίας» που συμβάλλει θετικά, στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών.

Σωτηρία Βλάχου, Γ' Τάξη 

Σχολική βία

Βία. Μία λέξη, μία κίνηση, πολλές συνέπειες. Εξαπλώνεται τα τελευταία χρόνια ραγδαία. Παλαιότερα βίαιες σκηνές υπήρχαν κυρίως στον εξωσχολικό χώρο. Πλέον όμως, κυριαρχεί σ? όλα τα σχολεία. Καθημερινά, συμβαίνουν διαφορετικά περιστατικά, άλλα με σοβαρές επιπτώσεις και άλλα όχι και τόσο. Μαθητές ευέξαπτοι, νευρικοί, άγριοι συνήθως χτυπούν τους ήρεμους, μικρόσωμους και μικρότερους συμμαθητές τους. Οι τιμωρίες που θα υποστούν είναι «σκληρές» αλλά δεν τους απασχολεί.

Διάφοροι λόγοι προκαλούν τη βία στο σχολείο. Δημιουργούνται κάποιες παρεξηγήσεις, οι οποίες προκαλούν τον εκνευρισμό και τη βίαιη αντίδραση του ευέξαπτου μαθητή. Υπάρχουν επίσης, και κάποιες κόντρες ή παρεξηγήσεις ανάμεσα σε καθηγητές και μαθητές. Βέβαια σ? αυτήν την περίπτωση δεν δημιουργούνται βίαιες καταστάσεις, αλλά μπορούν να προκαλέσουν την υπομονή του μαθητή και να ξεσπάσει πάνω σε κάποιον από τους συμμαθητές του. Τα παιδιά, επίσης επηρεάζονται και από τις συνθήκες που επικρατούν στο σπίτι τους, που αν είναι δύσκολες τότε σίγουρα αυτό προκαλεί κάποιες δυσάρεστες συμπεριφορές στο σχολείο.

Τρόποι αντιμετώπισης των βίαιων πράξεων είναι η αυτοσυγκράτηση, η συζήτηση με τους γονείς και τους δασκάλους και πάνω απ? όλα ο σεβασμός στο πρόσωπο του άλλου.

Σιαμήτρα Μαρία, Β? Τάξη